Terör,
     Milliyetçilik,
     Sınır Ötesi Harekât ve
     Kürt Sorununa
     Feodal-Tacir Çözümü

      "Birlik gereğini ne kadar çok kavrarsak, tam birlik olmadıkça otokrasiye karşı uyuşumlu bir saldırıya girişmenin olanaksızlığına ne kadar daha fazla inanırsak, bizim siyasal sistemimizde merkezi bir mücadele örgütüne gerek olduğu o kadar daha çok ortaya çıkacak ve bizler 'basit', ama aldatıcı ve temelde alabildiğine yanlış olan çözümlerle tatmin olmaya o kadar az eğilim göstereceğiz. Birbirimizi yabansılamanın verdiği zararlar kavranmadıkça, proletarya partisi kampında bu yabansılamaya, her ne pahasına olursa olsun, kesinlikle son verme isteğini taşımadıkça, 'federasyon' için incir yaprağına hiç de gerek yoktur; ilgili 'taraflar'dan birinin çözmeyi gerçekten arzulamadığı bir sorunu çözmeye çabalamanın hiçbir yararı yoktur. Durum bu olduğuna göre, otokrasi tarafından ezilen bütün ulusların proletaryalarının otokrasiye ve giderek daha fazla birlik haline gelmekte olan uluslararası burjuvaziye karşı verdikleri mücadelede, başarı için merkeziyetçiliğin temel zorunluluk olduğunu, bırakalım, deneyimlerden ve asıl hareketten çıkarılacak dersler kanıtlasın."[3] (abç)
      (Lenin)

Dipnotlar
[1] TMSF başkanı Ahmet Ertürk 20 Kasım tarihli basın toplantısında, Halis Toprak’a ilişkin olarak, “Toprak Grubunun, ‘sözün tükendiği, hiçbir anlam ifade etmediği’ bir grup haline dönüştüğünü, o konuda çalışmalarının devam ettiğini ve gelişmelerin yakında görüleceğini” söylemiştir.
[2] Bugün, PKK tarafından tümüyle bir yana bırakılmış bir “çözüm”dür. “Globalizm” propagandasına ve Amerikan emperyalizminin Büyük Ortadoğu Projesine çok büyük “önem” atfeden PKK ve A. Öcalan, ulus-devlet döneminin sona erdiği iddialarını esas alarak, ulusların kaderlerini tayin hakkını bir yana itmişlerdir. Bu da “bağımsız Kürdistan”dan belli bir ulusal sınıra sahip olmayan “demokratik federasyon”a geçişin gerekçesi yapılmıştır. Ancak ulusların kaderlerini tayin hakkı sadece PKK tarafından bir yana itilmiş değildir. Legalize ve legalleşmiş sol, neredeyse bir bütün olarak ulusların kaderlerini tayin hakkını bir yana bırakmıştır. Ulusların kaderlerini tayin hakkının, her ulusun ayrı bir devlet kurma hakkı olması ile “devlet kurması”nı birbirine karıştıran sol, ayrılmayı mutlaklaştırdığı inancıyla ulusların kaderlerini tayin hakkını reddetmektedir. Örneğin SİP-TKP bu konuda şöyle söylemektedir: Kimse ‘ulusların kendi kaderlerini tayin hakkı’ diye dinselleştirilmiş bir tarih üstü  saçmalığı önümüze koymaya çalışmasın.” (9 Kasım 2007, Sanal “Sol” gazete.) PKK diliyle ifade edersek, “Türk solu” böyle olunca, zaten “taraf”lardan birisi ulusal sorunun çözümünde tümüyle devre dışı kalmaktadır. “Diğer taraf”, yani PKK de benzer tutum içinde olunca, artık sorunun gerçek ve kalıcı çözümünün esasını oluşturan ulusların kaderlerini tayin hakkından söz etmek “boş işler”le uğraşmak anlamına gelmektedir. Bu durum karşısında devrimcilerin yapacağı şey, ulusların kaderlerini tayın hakkını, tarihselliği içinde ve tarihsel deneyimlerle birlikte yeniden yerli yerine oturtmaktır. Bir gün mutlaka “hak” ile “hakkın kullanılması”nın farklılığı anlaşılacaktır.
[3] "Programımızda Ulusal Sorun", İskra, n° 44, 15 Temmuz, 1903. (V. I. Lenin, Collected Works, Vol. 6, pp. 454-63, Moscow, 1964. – Ulusal Sorun ve Ulusal Kurtuluş Savaşları, s. 20, Sol Yaynıları, 1993.)