Özgün biçimiyle:
Acrobat Reader formatında:
Kurtuluş Cephesi, 117. Sayı (1.082 KB)
|
OKUL İÇİN CEP HARÇLIĞI
ERZURUM, Türkiye – Şubat 2005’te, okur-yazar olmayan 34 yaşındaki üç çocuk annesi Çınar Türk, doğu Anadolu’nun dağlık bir köşesinde yer alan Çamlıyamaç köyünden, en yakın kasaba olan Uzundere’deki küçük bir ofis binasına gitmek üzere minibüse bindi. Burada, bir görevliye bir kâğıt parçası uzattı, adını söyledi ve devletten 120 Yeni Türk Lirası (yaklaşık 90 dolar) aldı. 
Bu miktar Türk için mütevazi olmakla birlikte çok şey ifade ediyordu – 12 ila 19 yaşları arasında iki kızı ve 9 yaşındaki oğlunu okula göndermek için hayati önem taşıyan bir yardım eli. "Çocukların okulda küçük düşmüş hissetmemeleri için kalem, ayakkabı ve formalara harcayabileceğimiz bir para bu" diyor muameleyi hatırlayarak. Okuldan yeni dönen, 13 yaşındaki kızı Sarga, elleri düzgün bir şekilde gri pilili eteğinin üzerinde gururla yanında oturuyor. Yoksullukla başa çıkmak ve yeni nesil için yaşam standartlarını iyileştirmek amacıyla Türk hükümeti, Dünya Bankası tarafından finanse edilen Sosyal Riski Azaltma Projesi kapsamında on binlerce anneye temel çocuk yetiştirme masraflarını karşılamak üzere yardımda bulundu. Şartlı Nakit Transferi olarak bilinen bu para yardımları, ebeveynlerin çocuklarını okula göndermeleri ya da küçükken aşılarını yaptırmaları şartıyla hanelerin en yoksul yüzde altısına gidiyor. Ekim 2005 itibariyle bu yardım Türkiye’deki en yoksul 1,9 milyon (yaklaşık 10 çocuktan 9’una) çocuğa ulaşmıştır. Sosyal Riski Azaltma Projesinin başlangıçtaki hedefi, acil yardımlarla, Türkiye’deki 2001 ekonomik krizinin yoksul haneler üzerindeki etkisini yumuşatmak ve gelecekteki benzer risklerle başa çıkma kabiliyetlerini geliştirmekti. Kaynak: http://www.worldannual.org/content/show/43/okul_icin_cep_harcligi.html |
