1 Mayıs'ın
     Ardından

Yer: Abide-i Hürriyet, 1 Mayıs 2003

      "2003 1 Mayıs'ı 50 bine yakın katılımla adına yaraşır şekilde coşkuyla kutlandı... Ve halkın her kesiminden korteje gelen, alanlarını taşıdıkları pankartlarla ifade eden gecekondulular, gençlik, devrimci gazeteciler, memurlar, işçiler, hukukçular, sanatçılar..."[1*]
      "1 Mayıs Sosyalizme işaret etti
      80 bin emekçinin mücadeleci duruşuyla şekillenen İstanbul 1 Mayıs'ında devrim ve sosyalizm sloganları en yaygın atılan sloganlar oldu..."[2*]

Yer: Saraçhane, 1 Mayıs 2004.

      "Mitinge katılanlar, Saraçhane'den Fatih'e kadar uzanan kortejler oluşturdu. Mitinge katılanların sayısı, toparlanmanın tamamlanmasıyla 40 bini buldu."[3*]

Yer: Kadıköy, 1 Mayıs 2005.

      "Her yıl olduğu gibi, dergimiz, binlerce kişilik kortejlerden 10-20 kişilik kortejlere kadar tüm kortejlerin sayımını yapmıştır. Bizim elimizdeki rakamların toplamı 35 bin yapmaktadır (isteyen bu rakamların dökümünü dergimizden edinebilir). Alana doğrudan gelenleri, örgütsüz olarak kortejlerin dışında bulunanları da kattığımızda ortaya ç›kan rakam, 45, hadi diyelim ki 50 bindir."[4*]

Yer: Kadıköy, 1 Mayıs 2006.

      "Emek örgütleri tarafından Kadıköy'de düzenlenen 1 Mayıs kutlamalarına katılan yaklaşık 30.000 emekçi Haydarpaşa, Tepe ve Numune Hastanesi önünde toplam üç ayrı koldan yürüyerek Kadıköy Meydanı'na ulaştı."[5*]
      "İstanbul Kadıköy'de coşkulu 1 Mayıs!
      Katılım yönünden daha zayıf fakat geçmiş yıllara göre daha nitelikli!
      Kadıköy'deki 1 Mayıs mitingine 25 bin civarında insan katıldı. Katılım rakamı geçen yıla göre gözle görülür ölçüde azalmıştı."[6*]
     
       

Yorumlar

      "Katılım rakamı geçen yıla göre gözle görülür ölçüde azalmıştı. 1 Mayıs'ın hafta içine gelmesi, devletin 1 Mayıs'ı terörize etme kampanyası ve nihayet bazı siyasal çevrelerin ayrı kutlama yapma yoluna gitmeleri, katılımın azalmasında başlıca etkenler olarak sıralanabilir."[7*]
     
      "Türkiye ilginç bir ülkedir ve sınıf mücadelesinin bugünkünden çok daha durağanlaştığı yıllarda bile 1 Mayıslar hep belli bir standardı tutturmuştur. Dolayısıyla 1 Mayıs kutlamaları bizim ülkemizde mücadelenin ne denli zayıf düştüğünü, mücadele gerçekten zayıf olsa bile göstermez. Bizde 1 Mayıslar hep büyük gösteren bir aynadır, yani hep tersten yanıltıcıdır.
      Bu noktaya takılmayalım ve yıllar arasında karşılaştırma yapmakla konumuzu dağıtmayalım. 1 Mayıs gibi geniş ölçekli kitle gösterilerinde tatil günü-iş günü ayrımı önemli olmaktadır. İşçi sınıfının ve ilerici hareketin örgütlü niceliği kısıtlı kalmaya devam ederken bu zaaf aşılamaz. Sol yapıların tek tek analiziyle uğraşmayacağım için, bu yılki genel gerilemeyi kısa yoldan bu faktörün sırtına yıkabiliriz. Elbette TKP ve Yurtsever Cephe'nin niceliğin düşme eğiliminden etkilenmemesi, hafta sonu-hafta içi farkının siyasetin içeriğiyle silinebileceğine dair bir örnek olarak kayda geçilmelidir."[8*]
     
      "Herkesin gördüğü gibi, bu yıl başta İstanbul olmak üzere çeşitli yerlerde katılım geçen yıla göre daha düşük olmuştur. Bunda bir ölçüde 1 Mayısın mesai günü olması etken olsa da, hiç kuşku yok ki bu tek neden değildir. Türkiye solunun gerek devletin, gerekse de sivil faşist güçlerin saldırıları ve şovenizm karşısında etkin bir set oluşturamaması, oligarşinin baskı ve terörünü etkisizleştirecek halka güven verici bir mücadele hattı ortaya koyamaması gibi etkenler, ilk akla gelenlerdir.
      Dolayısıyla şu sonuç çok açıktır: Bu düşüşün en temel nedenlerinden biri solun açlıkla, işsizlikle karşı karşıya olan emekçileri mücadeleye çekecek güven verici militan, radikal, birleşik bir mücadele hattı oluşturamamasıdır. Sol adına AB'cilik, hatta sol adına Amerikan çözümlerinden medet ummak, hiçbir alanda kazanmayı hedeflemeyen yasak savmacı mücadele anlayışları, sivil toplumcu tarz, saldırıları püskürtemediği gibi, kitleleri de umutsuzlaştırmakta ve uzaklaştırmaktadır."[9*]

      "Dar kapsamlı seçim çekişmeleri; şurada burada seçimi kazananların başarıları; iki milletvekili, bir senatör, dört belediye başkanı, halkın üzerine ateş açılarak dağıtılan büyük çapta bir gösteri; bir öncekine göre bir iki oy farkıyla kaybedilen yeni bir seçim; kazanılan bir grev, kaybedilen on grev; bir adım ileri, on adım geri; belli bir kesimde zafer, bir diğerinde on kez bozgun... Sonra birdenbire oyunun kuralları değişir, herşeye yeniden başlamak gerekir.
      Bu tutum neden ileri geliyor? Halk enerjisini neden hep böyle boşuna harcıyor? Bunun tek nedeni var: Bazı Amerika ülkelerinde ilerici güçler taktik hedefler ile stratejik hedefleri korkunç bir şekilde birbirine karıştırıyorlar, küçük taktik sorunlarda büyük stratejik hedefler görmek istemişlerdir. Bu önemsiz saldırı mevzilerini ve elde edilen küçük kazançları, sınıf düşmanının temel hedefleri olarak göstermeyi bilen gericiliğin akıllıca davrandığını kabul etmeliyiz.
      Böylesine büyük hatalar işlenen ülkelerde, halk hiçbir değeri olmayan eylemler için son derece büyük fedakarlıklar pahasına her yıl alaylarını seferber eder. Bunlar düşman topçusunun ateşine maruz kalan geçici mevzilerdir.
      Bu mevzilerin adı, parlamentodur, kanuniliktir, yasal ekonomik grevdir, ücret artışıdır, burjuva anayasasıdır, bir halk kahramanının serbest bırakılmasıdır... Ve işin en kötü tarafı şudur ki, bu mevzileri elde etmek için bile, burjuva devletinin oyun kurallarını kabul etmek ve bu tehlikeli siyasal oyuna katılmak iznini alabilmek için de uslu ve aklı başında insanlar olduğumuzu, hiçbir tehlike arz etmediğimizi; örneğin kışlalara ve trenlere saldırmak, köprüleri uçurmak, katilleri ve işkence uzmanlarını cezalandırmak, dağlara çıkıp ayaklanmak ya da yumruklarımızı sert ve kararlı bir biçimde kaldırarak, Amerika'ya son kurtuluş mücadelesinin kesin müjdesini vermek gibi tehlikeli işlerle bir alış-verişimizin olmadığını ispat etmek lazımdır."

Che Guevara
Latin-Amerika Devriminin Taktik ve Stratejisi

Konuyla bağlantılı yazılar:
*** Haydi, 1 Mayıs’da Meydanlara, Ama Öncelik Konfederasyonlara! [Oportünizmin Bir Mayıs Hazırlıkları]
*** Yine Kurtuluş Cephesi Meydanlarda Yok!
*** Kurtuluş Cephesi, 1 Mayıs 2006 Bildirisi
*** Kitle Gösterilerinde Görsellik Ya da "Medyatik Olmak"
*** 1 Mayıs ve Legalizmin Göstericiliği
*** "1 Mayıs'ta Neredeydiniz?"
*** Mevcut Durum Üzerine
*** Milli Krizin Gelişme Dinamikleri ve Solda Özerkleşme Eğilimleri
*** Devrimin Yolu
*** Devrim Nasıl Yapılır?
*** Neden Gizlilik? Neden İllegalite?
*** Silahlı Propaganda ve Konspirasyon Kuralları
*** Kadrolar ve Politikada “Güç-Nicelik” Kavrayışı

---

Dipnotlar
^[1*] Ekmek ve Adalet, Sayı: 59, 4 Mayıs 2003.
^[2*] Yeni Atılım, Sayı: 83, 1 Mayıs 2003.
^[3*] Atılım, Sayı: 1, 8 Mayıs 2004.
^[4*] Ekmek ve Adalet, Sayı: 157, 8 Mayıs 2005.
^[5*] Sendika.Org.
^[6*] Kızıl Bayrak, Sayı: 17, 6 Mayıs 2006.
^[7*] Kızıl Bayrak, Sayı: 17, 6 Mayıs 2006.
^[8*] Aydemir Güler, 1 Mayıs'tan sonrası var, "Komünist", Sayı: 264, 5 Mayıs 2006.
^[9*] Yürüyüş, Sayı: 51, 7 Mayıs 2006.
^[10*] Aydemir Güler, agy, 5 Mayıs 2006.
^[11*] Sendika.org.