Ayaklı Jammer ve Ece’l

      "Jammer’lı Ahmet Hoca
      Vaaz verirken yanında sinyal kesici jammer cihazının bulunması dikkatlerden kaçmadı.
      Cüppeli Ahmet Hoca olarak bilinen İsmailağa Cemaati’nin önde gelen isimlerinden Ahmet Mahmut Ünlü, Sakarya’nın Sapanca ilçesinde Gönül Bahçesi İlim Kültür Hizmet Derneği’nin düzenlediği etkinliğe katıldı. Salonun girişinde Sapanca Emniyet Müdürlüğü’ne bağlı ekipler üst araması yaparken, Ünlü’nün, vaaz verdiği sırada yanında sinyal kesici jammer cihazının bulunması dikkatlerden kaçmadı. Cüppeli Ahmet Hoca kendisine gösterilen ilgiden ve yoğun katılımdan memnun olduğunu söyledi." (Cumhuriyet)
     
      "Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın 11 Mart’ta deprem bölgesi Elazığ’a yaptığı ziyarette kameralara yansıyan ‘ayaklı jammer’ görüntüsü Türkiye için bir ilki oluşturdu.Tayyip Erdoğan’ı adım adım takip eden JAMMER, 500 metrekaredeki tüm cep telefonlarını ‘ulaşılamaz’ yaptı." (Milliyet)

Dipnotlar
[1*] Ergenekon operasyonlarının arifesinde bu "korku" ortamının ilk işaretlerini Fazıl Say’ın tepkisinde görmek olanaklıdır. FazIl Say "ülkeyi terk etmek"ten söz ettiğinde büyük bir tepkiyle karşılaştı. Aradan geçen zaman "korku"ların daha da büyüdüğüne ve giderek pek çok "ılımlı" insanları da kapsadığına tanıklık etti. Jammerler, ayaklı jammerler çoğaldıkça "korku" da çoğaldı, büyüdü ve yayıldı. "Merak etmeyin ordu var" sözü giderek etkisini yitirdikçe, "korku" daha da büyüdü ve yayıldı.
      Bu "ayaklı jammer"ler ülkesini "terk etmek"ten söz eden son kişi ise, Ece Temelkuran oldu. Yeni transfer olduğu Habertürk gazetesinde 27 Mart günkü yazısında şöyle yazıyor:
      "Bir yazarın evi var mıdır? Bir yazarın kaderi doğduğu toprağın kaderine bağlı mıdır, olmalı mıdır? Gitme imkânı varsa ve memleket senin hayatını gerçekleştirmeni engelleyen bir enayilik döneminden geçiyorsa gitme hakkın var mıdır? Bu ihanet midir? İnsan ülkesini terk etmek ile kendine ihanet etmek arasında bir seçim yapmak zorunda kalsa hangi seçenek daha az kederlidir?...
      Ülke, belki de her zamanki gibi, en çok düşünen beyinlerini, yaratan ellerini derbeder ediyor, harcıyor. İnsanlık tarihine hikâyeler, eserler bırakacak insanları bırakmıyor ki derinleşsinler, yoğunlaşsınlar. Yirmi dört saatte bir yeni bir ‘bomba’ ile sarsılıyor beyinlerimiz. O vakit beyinlerin göç etme hakkı doğar mı? Bunu düşünüyordum..."
      Şüphesiz Ece Temelkuran’ın bu sözleri "küçük kara balık"ın hikayesidir, ama yine de "ayaklı jammer"lerin ülkede yarattığı "korku"nun da dışavurumudur.
      Bu "korku", kimilerini sindirirken, kimilerini yeni "açılımlar" peşinde koşmaya itelemektedir. Hatta içlerinden "bazıları", "büyük buluşma"lar düzenlemekte, "allahın 99 adı"nı yeterli görmeyip 100. adını bulmaya bile yönelebilmektedir.