İç Pazarın
     Yeniden Paylaşımı

      "Bir dönemin toplumsal ve siyasal varlık biçimlerinin iç bağlantısı bir kez kazara öğrenilecek olsa, bu iş hiç şaşmadan, bu biçimler ömürlerinin yarısını çoktan doldurmuş, sonlarına doğru gitmekte oldukları zaman olur." (F. Engels, Anti-Dühring, s. 154.)

Dipnotlar
^[1*] Burada yanlış anlamaya yer vermemek için hemen ekleyelim ki, özelleştirmelerin nedeni iç pazarın işbirlikçi-tekelci burjuvazi dışındaki sömürücü sınıflar arasında paylaştırılması değildir. Özelleştirme, ülkenin içinde bulunduğu iç ve dış borçlanmaların ödenemez hale gelmesinin ürünüdür.
^[2*] Marks, Kapital, Cilt: I, s. 790.
^[3*] Engels, C. Schmidt'e Mektup, 27 Ekim 1890.
^[4*] Her ne kadar bu legalistler bu tutumlarını gizlemeye özen göstermişlerse de, yer yer bu durumu itiraf etmekten de uzak duramamışlardır. Bu legalist oluşumun "genel sekreteri" unvanını taşıyan kişi şöyle yazmaktadır:
      "Devlet işbirlikçiliğinin, emperyalist ülkelerle kurmuş olduğu kişiliksiz ilişkinin bedelini ödüyor. Ancak devlet, sermayenin egemenlik aygıtıdır. Sermaye egemenliği pekişiyorsa, süreç devletin toparlanması ve başka bir dengede yeniden kurulması anlamına gelir.
      Sermaye devletine sahip çıkma fikri, marksizme yabancı, devrimci mücadeleye aykırı bir ihanet çizgisidir. Ancak emperyalizmin tacizine karşı mücadele, emekçi sınıfların kazanımlarını korumaya dönük vazgeçilmez bir tutum olmanın ötesinde sosyalist iktidar stratejisinin olmazsa olmazıdır. Bugün çözülmekte olan devlet, sol durumdan vazife çıkaramazsa, emekçi sınıfların üzerine yıkılacaktır. Egemenliğin devrine, merkezi yapının zayıflatılmasına, yerelciliğe direnmeden, emperyalizmin parçalayıcı ve küçültücü müdahaleleri karşısında birlikçi bir tutum almadan devrimci bir strateji örmek olanaksız hale gelmiştir." (K. Okuyan, Gelenek, Sayı: 89, s. 33, Eylül 2006.)