Eylemde Greenpeace'leşmek ve Bindirilmiş Kıtalar Operasyonu

     Eylemde
     Greenpeace'leşmek ve
     Bindirilmiş Kıtalar Operasyonu

"Devrim, halkın devrimci girişimiyle -aşağıdan yukarı- mevcut devlet cihazının parçalanarak politik iktidarın ele geçirilmesi ve bu iktidar aracılığıyla -yukarıdan aşağıya- daha ileri bir üretim düzeninin örgütlenmesidir.
Bunun için:
1) Milli krizin varlığı
2) Öncünün varlığı
3) Kitlelerin bilinçli ve örgütlü olarak savaşa katılması şarttır." [1*]

odak noktası

kitle çalışması

politik mücadele biçimleri

"Marksizm-Leninizmde politik mücadele biçimleri çeşitlidir. Literatürde bu biçimler a) Silahlı aksiyon, b) Silahlı aksiyonun dışındaki mücadele biçimleri diye iki başlıkta mütalâa edilirler. Devrimci sürecin evrim ve devrim diye kesin çizgilerle ayrıldığı ülkelerdeki Marksist-Leninist partiler daima bu iki mücadele biçiminin birisini bu iki evreye göre temel ötekini ise ona tabi (tali) olarak seçerler.
Devrim için uzun ve dolambaçlı halk savaşının zorunlu bir durak olduğu, emperyalist hegemonya altındaki geri-bıraktırılmış ülkelerin somut pratikleri, devrimci sürecin bu evreleri arasındaki ilişkide değişiklik yapmıştır.
Bu tip ülkelerde devrim aşaması kısa bir aşama değil, oldukça uzun bir aşamadır. Evrim aşamasının nerede bittiğini, devrim aşamasının ise nerede başladığını tespit etmek fiilen imkansızdır. Her iki aşama iç içe girmiştir."[2*]

devrim stratejisi

eklektizmi

subjektif niyetlerinin

Kesintisiz Devrim II-III

geçmişte

"Kitlelerin içine girerek, kitlelerin acil gereksinmeleri etrafında, kitleleri örgütleyip, eyleme sokma ve kitlelere siyasi bilinç götürüp örgütleme, yani emekçi kitlelerin ekonomik ve demokratik hak ve istemleri etrafında kitleleri örgütleyip, siyasi hedefe yönlendirme."

oligarşik diktatörlük ile halktan gelen baskı arasında kurulmuş olan suni dengeyi bozacak yerde onu devam ettirecektir

"Evet, devam ettirecektir. Elbette bu yoldan gidildiğinde de görünüşte bazı ilerlemeler olacaktır. Ancak bu yolun savunucuları, giderek başlangıçta savaşçı niteliklere sahip olsalar bile, bu niteliklerini kaybedecek, yozlaşacak ve giderek bürokratlaşacaklardır. Yitirilen devrimci öz ve de pasifize edilmiş beş-on emekçi; işte bu görüşün yolu basitleştirilince budur.
Bu mücadele biçimini temel alan örgütler giderek, devrimci milliyetçilerin koltuğu altına girecek ve onların yönetiminin ülkede demokratik hak ve özgürlükleri sağlayacağını ve bu ortamda da, ekonomik ve demokratik mücadelelerin etrafında kitleleri örgütleyip bilinçlendireceklerini düşüneceklerdir."[3*]

aynı

Sovyetik ayaklanma

Greenpeace

[4*]

Greenpeace

[5*]

Greenpeace

barışçıl

usullerle

örgütlenmiş

kitle

savaşları

umudunu

yaratarak

gerilla

savaşlarını

frenler

Greenpeace

bir şehirde

bir yerde

[6*]

Greenpeace

suni denge

Konuyla bağlantılı yazılar:
*** Kitle Gösterilerinde Görsellik Ya da "Medyatik Olmak"
*** 1 Mayıs ve Legalizmin Göstericiliği
*** Haydi, 1 Mayıs’da Meydanlara, Ama Öncelik Konfederasyonlara! [Oportünizmin Bir Mayıs Hazırlıkları]
*** Yine Kurtuluş Cephesi Meydanlarda Yok!
*** Kurtuluş Cephesi, 1 Mayıs 2006 Bildirisi
*** "1 Mayıs'ta Neredeydiniz?"
*** Milli Krizin Gelişme Dinamikleri ve Solda Özerkleşme Eğilimleri
*** KESİNTİSİZ DEVRİM II-III
*** MEVCUT DURUM VE DEVRİMCİ TAKTİĞİMİZ
*** TÜRKİYE DEVRİMİNİN ACİL SORUNLARI-I
*** Devrimin Yolu
*** Devrim Nasıl Yapılır?
*** Mevcut Durum Üzerine

Dipnotlar
^[1*] Mahir Çayan, Kesintisiz Devrim II-III.

^[2*] Mahir Çayan, Kesintisiz Devrim II-III.

^[3*] Mahir Çayan, Kesintisiz Devrim II-III.

^[4*] Burada "keyfiyet"ten söz edilebilir. İsteyen, istediği eylem biçimini seçmekte ve yapmakta "özgür"dür. Doğal olarak herkes seçtiği eylem biçiminin sonuçlarına da katlanmak durumundadır. "Özgür ve demokratik bir ülke"de başka türlü olması da elbette beklenemez! Dıştan yapılabilecek eleştiriler, böylesi bir ülkede ister istemez "uyarı" niteliği taşıyacaktır. Nispi demokratik ortamın varlığı bu tür eylemler için bir gerekçe olarak ileri sürülebilirse de, bunun kendine özgü koşulları önemsenmez. Yine de oligarşik yönetime alternatif silahlı devrimci bir gücün ortaya çıktığı ya da çıkma koşullarının olgunlaştığı durumlarda, oligarşinin siyasal zoru bu tür eylemlerde de maddeleşir ve görünür hale gelir.

^[5*] Meral Tamer, Milliyet'teki köşe yazısında olayı şöyle aktarır: "TİSK'in Başkanı Tuğrul Kutadgobilik konuşmasına yeni başlamıştı: '1990'da Türkiye'de her 3 kadından 1'i çalışma hayatındayken, bugün ancak her 4 kadından biri çalışma hayatında kendine yer bulabilmektedir' diyecekti ki, lafını tamamlayamadan tam ensemde bir hareketlenme oldu. Genç bir hemcinsim ayağa fırlayıp heyecanla 'Sizin yüzünüzden, sorumlusu sizlersiniz' diye bağırdı... Korumalar protestocu 3 genç kadını durdurmaya çalışırken, Kutadgobilik kürsüden belki 10 kez 'Lütfen engellemeyin, arkadaşımızın söyleyeceklerini sonuna kadar dinleyelim' diye adeta yalvardı, ama başarılı olamadı. Korumalar, TV kameralarının eşliğinde 3 genç hanımı yaka paça götürürken, Kutadgobilik kürsüden protestocuların mesajlarına da zirvenin tüm tebliğlerinin toplanacağı kitapta yer verileceğini vaat ederek aynen şöyle dedi: 'Kadın haklarıyla ilgili bu değerli arkadaşımın tepkilerini fevkalade normal karşılıyorum. Kendisine zirvemize katıldığı için teşekkür ediyorum.'" (12 Şubat 2006)

^[6*] "Oportünizm bukalemun gibidir. Çeşitli kılıklara bürünerek sosyalist hareket içinde ortaya çıkar. Oportünizmin kılık kıyafetini o ülkenin ekonomik ve sosyal bünyesi, işçi sınıfının politik bilinç ve örgütlenme seviyesi, kısaca ülkenin içinde bulunduğu devrimci aşamanın niteliği belirler. Ancak her çeşit oportünizm proletaryanın devrimci potansiyeline inanmamaya dayanır. Genellikle sağ oportünizmin temelinde korkaklık, azimsizlik, ve proletaryanın devrimci zaferine inanmamak yatar. Bu yanlarını örtmek için o, en 'keskin' gözükmek zorundadır." (Mahir Çayan, Yeni Oportünizmin Niteliği Üzerine.)