Ölüm Orucunda Desinformasyon ve Kamuoyunun Koşullandırılması

     Ölüm Orucunda
     Desinformasyon ve
     Kamuoyunun Koşullandırılması

tek amacı siyasi tutsakları FTipi cezaevlerine nakletmek

19 Aralık 2000 Milliyet
Ölüm oruçlarının 61. gününde, bu sabaha karşı güvenlik güçlerince 20 cezaevinde başlatılan operasyonlar Çanakkale ve Ümraniye dışında tamamlandı. Operasyonlarda mahkumlardan 15'i kendisini yakarak yaşamına son verdi. Operasyona katılan 2 jandarma eri de şehit oldu.
20 Aralık 2000 Milliyet
Ölüm oruçlarına neden müdahale edildiğini anlatan Adalet ve İçişleri bakanlıkları, amaçlarının tutuklu ve hükümlüleri örgütlerin elinden kurtarmak olduğunu söyledi. Müdahaleyi devletin şefkat operasyonu olarak nitelendiren Adalet Bakanı Hikmet Sami Türk, ”Müdahale kaçınılmaz hale gelmişti. Son ana kadar eylemin bitmesini bekledik. Devlet insanların ölüme sevk edilmesine seyirci kalamaz. Bu nedenle 20 cezaevine müdahale edildi” dedi.

gizlemek

19 Aralık 2000 Hürriyet
Ecevit: Teröristleri kendi terörizmlerinden koruyoruz
Başbakan Bülent Ecevit, Başbakanlık'ta gazetecilerin sorularını yanıtladı. Ecevit, ölüm oruçlarına müdahale konusunda, ”Bu teröristleri kendi terörizmlerinden koruma girişimidir” dedi.

20 Aralık 2000 Milliyet
Muayene edilen bazı eylemcilerin ölüm orucunda olmadığı anlaşıldı
Eylemciler sağlam çıktı
Cezaevindeki eylemcilerin çoğunun sahte olduğunu açıklayan Tantan ”Ölen eylemciler de kendilerini yakmadı, emirle yakıldılar!” dedi

20 Aralık 2000 Hürriyet
Ecevit: Terör yuvaları ortadan kaldırıldı
Başbakan Bülent Ecevit, son operasyondan sonra cezaevlerinin terörist yuvası olmaktan kurtulacağını belirterek, ''Bu teröristler artık devletle başa çıkamayacaklarını anlamış olmalılar'' dedi.

ölmüş

şehit olmuş

Jandarma Genel Komutanlığı

desinformasyon

”Neo-liberalizmin ideologlarına göre, 21. yüzyıl bilgi ve iletişim çağı olacaktır. İletişim teknolojisindeki gelişmeler ve bunların bireysel tüketim malları haline getirilmesiyle birlikte ortaya çıkan bu slogan, ilk bakışta pek çok kişiye 'makul' ve 'mantıklı' gelmiştir. Ülkemizde T. Özal döneminde yoğun propagandası yapılan bu 'bilgi ve iletişim çağı' sloganı, 'çağ atlama'nın da bir ifadesi olarak sunulmuştur. 1990'lı yılların sonuna gelindiğinde, 'bilgi ve iletişim çağı' sloganının, kitlelerin alıklaştırılmasıyla, bir başka deyişle, kamuoyunun koşullandırılmasıyla birlikte yayıldığı görülür olmuştur. 'Medya' alanındaki büyük yatırımların, birbiri ardına kurulan televizyon şirketlerinin, '21. yüzyılın gereklerini kavramış iş adamlarının akıllı girişimleri' olarak lanse edilmesinin arkasında da bu yatmaktadır.
Uluslararası dilden söylenecek olursa, 'bilgi ve iletişim çağı', 'informasyon ve komünikasyon çağı'dır. 'İnformasyon', kamuoyuna yönelik 'malumat', 'haber' ve 'istihbarat' anlamına gelmektedir. Sözcüğün gerçek anlamıyla 'bilgi' ile hiçbir ilişkisi yoktur. Bilgi kavramı, bilimsel bir niteliğe sahipken, informasyon sözcüğü, olan ya da olacak olana ilişkin haber-bilgidir. Türkçenin getirmiş olduğu bazı sınırlamalar olsa da, informasyon ile bilgi arasındaki fark, herkesçe bilinebilir bir farktır. (Türkçe yazımda da benzer bir durum vardır. Pekçok durumda 'informasyon', 'enformasyon' olarak yazıldığı gibi, doğrudan 'informasyon' olarak yazılıp okunmaktadır da. Aynı şekilde, 'desinformasyon', 'dezenformasyon' olarak yazılmakla birlikte, olduğu gibi de kullanılmaktadır. 'İnformasyon' ve 'desinformasyon'un yazılı, sözlü ve görüntüsel temellerini düşünerek, bu sözcükleri yabancı dildeki haliye kullanıyoruz.)
İşte 21. yüzyılı 'informasyon' çağı olarak lanse eden emperyalist propaganda, aynı zamanda iletişim alanındaki gelişmeleri kullanarak, dünya çapında bir 'informasyon ağı' oluşturmuştur. 1991 yılındaki Körfez Savaşı'nda en açık biçimde uygulamaya sokulan CNN'in 'canlı' yayınları, emperyalizmin 'informasyon' çağının gereklerine en uygun bir aracı kamuoyunun karşısına çıkarmıştır.
Emperyalizmin 'informasyon' konusundaki bakış açısı, tümüyle 'desinformasyon' anlayışına dayanmaktadır. Yani, kamuoyunun aydınlatılması, onların haber alma özgürlüğünün en geniş ölçekte gerçekleştirilmesi ile emperyalizmin uygulaması arasında temel bir karşıtlık vardır. Emperyalizm, kamuoyunun aydınlatılmasına yönelik 'informasyon' yerine, kamuoyunun koşullandırılmasına yönelik 'desinformasyon'u esas almıştır.
Emperyalizmin 'desinformasyon' politikası, olay ve olgulara ilişkin bilgilerin (informasyonların) kamuoyuna aktarılmadan önce denetlenmesi ve yeniden düzenlenmesi şeklindedir. Eğer mevcut olay ve olgulara ilişkin bilgilerle, istenilen doğrultuda bir kamuoyunun oluşturulması olanaklı değilse, bu bilgilerin yeniden kurgulanması, kamuoyunun 'sağlıklı bilgi alabilmesi' açısından 'gerekli' görülmektedir.
Kısacası, 'desinformasyon', emperyalist basın ve yayın organları kullanılarak, istenilen konularda belirli bir kamuoyunun oluşturulması amacıyla olayların ve olguların bilinçli olarak değiştirilmesi demektir. Bunun en temel unsurları ise, haberin kurgulanması ve abartılmasıdır.
Emperyalist aşamada tekelleşmenin artan yoğunlaşmasının iletişim alanında ortaya çıkardığı gelişmeler, bu yöndeki faaliyet için uygun bir zemin oluşturmuştur. Yani, dünya çapında yayın yapan 'haber ajansları' ve televizyon şirketlerinin tekelleşmesine paralel olarak, emperyalizm, bu tekeller aracılığıyla 'desinformasyon' faaliyetlerini önemli bir engelle karşılaşmadan sürdürebilmektedir. 1980'li yıllara kadar CIA kaynaklı olduğundan hiç kimsenin şüphe duymadığı 'haberler' ve 'bilgiler', günümüzde 'tarafsız' ve 'özel' haber ajansları ve televizyon kanalları tarafından kamuoyuna yansıtılmaktadır. Yayın yapan onlarca televizyon kanalının aynı anda aynı haberi yayınlamaları, ister istemez verilen haberden şüphe duyan kişilerin bile etkileneceği bir ortam yaratmaktadır. Şu televizyon kanalı 'CIA'nın güdümünde' olabilirse de, hepsinin aynı durumda olmaları, tekil bireyin bugüne kadarki yaşam pratiğinde öğrendiklerine 'ters' gelmektedir. Dolayısıyla, verilen haberler, şu ya da bu oranda 'kabul' görür olmaktadır.
Oysa burada anlaşılmayacak bir şey de yoktur. Gerek yazılı basının, gerekse görüntülü basının tüm 'informasyon' kaynakları bir ve aynıdır. Dolayısıyla kitlelere iletilen 'haber' de bir ve aynı olmaktadır.
İkinci olarak, Amerikan emperyalizminin 'medya'ya yönelik olarak yıllardır sürdürdüğü çalışmalar ürünlerini vermiştir. Bu çalışmalar içinde en önemlisi, 'project democracy' çerçevesinde yürütülen geri-bıraktırılmış ülke gazetecilerinin ABD'de 'bilgi ve deneyim kazanmak için' eğitilmeleridir. Böylece 'haberler'e benzer bir bakış açısı oluşturulmuş ve benzer tarzda sunulması sağlanmıştır.” ^[1*]

pasifikasyon ve propaganda araçlarını

haber

üretme

belli ve belirginliğine

neden ölmüyorlar

biçimi

amaçları

ölüm

oruçlarının

her

ülkede

farklı

tarzda

uygulandığını

”Ölüm orucu ve açlık grevinin amacı ölmek değildir. Ölüme doğru bir yolculuk yaparak, bir protesto gerçekleştirmektir. Dolayısıyla açlık grevcilerinin ve ölüm oruçlarının bu dönemde ne kullanacakları kendilerinin bileceği şeydir. Kimisi sadece bizim ülkemizdeki gibi -ki katı bir protokoldür bu- tuz-şeker kullanıyor. Her ülkede kendi kültürlerine göre, değişik örnekler sözkonusu. RAF tutsaklarından da 130 güne kadar yaşayanlar oldu. Onların da daha farklı bir sistemi vardı.”

devrimci tutsakların yaşamlarını ortaya koyarak haklarını korumaları eylemini etkisizleştirmeyi ve olabilirse bir daha kullanılamaz hale getirmeyi amaçlamaktadır

”Tüm dünyayı hayretler içinde bırakacak şekilde büyük bir inanç ve kararlılıkla süren direnişin 100'lü günlere girmesinde bir 'sır' yok. Tutsakları ayakta tutan, iktidarın zulmüne karşı direniş ve inanç oldu. Özellikle katliam saldırısı, onlarca yoldaşlarının şehit düşmesinin yarattığı öfke ve kararlılık, beynin ve vücudun direnişini olağanüstü artırdı. Devrimci inanç ve irade, bir kez daha tıp bilimini şaşırttı ve şaşırtmaya devam ediyor. Yalnız tıp alemi değil, dünyanın tüm devrimcileri, bu direnişi dönüp dönüp inceleyecek, tartacaklar. Tarihe, eşsiz bir direniş yazılıyor.” ^[2*]

ölüme

doğru

bir

yolculuk

yaparak,

bir

protesto

gerçekleştirmek

katı

bir

protokol

tıp

bilmini

şaşırtan

inanç

irade

ideolojik olarak

pratiği

eylemleri

biçimi

her sorunun kendi bütünselliğinden koparılarak ve bağlı olduğu bütünden soyutlanarak ele alınıp çözülebileceği düşüncesinin egemen kılınmasıdır.

şüphecilik

bilinemezciliktir.
Politik planda

solda yasal temelde ve yasal eylemlerle küçük-burjuva demokratlarıyla ittifak kurma anlayışının y

ittifak uğruna, tüm pratiği küçük-burjuva demokratlarının istediği ve benimseyeceği tarzda yönlendirme gayretleridir.

ölüm

oruçlarının

ölümle

sonuçlanmayacağı

umuduyla

eylem

bitirildiğinde

Wernicke

Korsakoff

sendromu

gibi

kalıcı

nörolojik

hasarların

olmaması

için

önermiştik

doğrudan

ölümle

sonuçlanmayacak

biçiminde

devrimci

Yaşadığımız

Vatan

Burjuvazinin

Sol'un

Sınıf

Bilinci

”Tüm devrimci ve demokratik güçler; en az oligarşi kadar sınıf bilincine sahip olmalıyız! Sınıf bilincini, üzerinde yaşadığımız topraklarda, şu an karşı karşıya olduğumuz görevler ışığında, 'proletarya ideolojisi' diye daraltmıyoruz. Çelişki, oligarşiyle halk arasındadır. Her şeyin bu çelişki etrafında biçimlendiği bu ülkede, sınıf bilinci, halkın çıkarlarını savunma bilincidir. Bir demokratın da sınıf bilinci olmak zorunda. O, 'işçi sınıfının ideolojisini, iktidarını, proletarya diktatörlüğünü' savunmayabilir... Onun sınıf bilinci, en genelde 'halkın çıkarlarını' savunmak biçiminde tezahür eder. Bu bilincin özet ifadesi; Halkın, karşıtını siyasi ve askeri olarak etkisizleştirmeden, kendi iktidarını kuramayacağı gerçeğidir. Emperyalizme ve oligarşiye açıkça karşı çıkmayan, mücadele etmeyen, sınıf bilincinden yoksundur, halkın çıkarlarını savunmaktan uzaktır. Sıfatların, programların kendi başına bir önemi yoktur.” ^[3*] (abç)

Kurtuluş

Cephesi

”... cezaevlerinde siyasi tutsakların gerçekleştirmek zorunda bırakıldıkları açlık grevleri ve ölüm oruçları karşısında, giderek azalan ve 'marjinalleşen' 'kamuoyunun duyarlılığı', izlenen çizginin zaaflarını daha görünür kılmıştır. Özellikle 1996 süresiz açlık grevi ve ölüm orucunun son günlerinde 'devreye giren' küçük-burjuva aydınlarının (Yaşar Kemal, Zülfi Livaneli, Orhan Pamuk gibi) 'kefaleti' altında gerçekleştirilen görüşmelerde ortaya konulanlar ve buna bağlı olarak oluşturulacağı ilan edilen sürekli 'cezaevlerini izleme komiteleri'nin asla varolmayışı, cezaevlerine yönelik devlet uygulamaları için daha elverişli koşullar yaratırken, aynı zamanda bu küçük-burjuva aydınlarının içinde bulundukları tutarsızlığı ve sürekli bir mücadelenin unsuru olamayacaklarını da açıkça ortaya koymuştur.^[4*] Bunda belirleyici unsur, siyasi tutsakların mücadelesinin desteklenmesi sorununun salt 'hümanist' bir çerçevede ele alınması olmaktadır. Bu bağlamda, bugün Türkiye Baralor Birliği' nin 'hücre tipi cezaevleri' konusundaki 'olumlu' tutumu fazla şaşırtıcı değildir.
1984 yılından günümüze kadar siyasi tutsakların gerçekleştirdikleri süresiz açlık grevleri ve ölüm oruçları tarihine bakıldığında, birkaç istisna dışında, tüm sorunun 'eylem biçimleri' noktasında odaklaştırıldığıdır. Bunun kaçınılmaz sonucu ise 'kamuoyunun duyarlılığı'nın 'hümanist' bir temelde artırılmasına dayanan destek eylemleri olmaktadır.
Ve yine aynı tarihsel süreçte, genel nitelikte gerçekleştirilen her eylem, Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürlüğü' nün 'genelgeler'ine karşı topyekün bir karşı koyuş olarak ortaya çıkmıştır. Yine aynı şekilde, her eylem sonrasında 'kazanımlar'ın yeniden yitirilmesi olasılığı gündeme gelmiştir. Böylece süresiz açlık grevlerinin örgütlenmesi ve gerçekleştirilmesi ile bunlara paralel olarak küçük-burjuva aydınlarının 'hümanist' desteklerinin kazanılmasına yönelik bir faaliyet, ülkemiz cezaevlerinin bir geleneği haline gelmiştir. Son günlerde 'halkın kurtuluşu ve gerçek özgürlük için mücadele eden işçilere, yoksul halklarımıza, kamu emekçisi memurlara, avukatlara, doktorlara, mühendislere, aydın ve sanatçılara' yapılan çağrılardaki artış, bu geleneğin ne denli körce izlenildiğini göstermektedir.” ^[5*]

giderek

Konuyla bağlantılı yazılar:
*** Devrimci Tutsakların Mücadelesi ve "Kamuoyunun Duyarlılığı"
*** Cezaevleri Gerçeği
*** Cezaevlerinde "Yeni" Bir Sürece Girerken
*** Desinformasyon ve Kamuoyunun Koşullandırılması
*** Amerikan Emperyalizminin "Project Democracy"si de "Temiz" Vakıflara Oynamıştır
*** Mevcut Durum ve Gerçekler
*** 1980'den Günümüze Kitle Pasifikasyonu ve Sonuçları
*** Amerikan Emperyalizminin "Project Democracy"si ve Legal Partileşme Hastalığı

Dipnotlar
^[1*] Kurtuluş Cephesi, Desinformasyon ve Kamuoyunun Koşullandırılması, Sayı: 49, Mayıs-Haziran 1999

^[2*] Yaşadığımız Vatan, Sayı: 75, 30 Ocak 2001

^[3*] Yaşadığımız Vatan, Sayı: 74

^[4*] Bu, küçük-burjuva aydınlarının öncülüğünde bir mücadelenin yürütülemeyeceğinin somut bir kanıtıdır. Onlar, demokratik devrim mücadelesinde olduğu kadar, ekonomik-demokratik mücadelede de öncü bir rol oynayamazlar. Onlara, tekil bir mücadelede bile ”çözücü” bir misyon yüklemek, bu gerçeklerin bir yana bırakılması demektir.

^[5*] Kurtuluş Cephesi, Cezaevlerinde "Yeni" Bir Sürece Girerken, Sayı: 56, Temmuz-Ağustos 2000