DS'nin
     Evrimi ve Devrimi

        "Son yıllarda legal olanaklardan kendine özgü bir biçimde yararlanarak ortaya çıkan bazı anlayışlar, artık herşeyin kendileri olduğu ve tüm devrimci güçleri kendilerinin teşkil ettiği gibi yanılsamalar ürettikleri görülmektedir. Bu anlayış sahiplerinin son zamanlarda THKP-C'nin devrim stratejisi olan Politikleşmiş Askeri Savaş Stratejisi üzerine legal basında yazdıkları-çizdikleri, bu stratejik çizgiyi savunma adına çeşitli tahriflere ve hatalara dayanmaktadır."

        "... sol sapma bir çizginin kalıntıları olan Acil (Türkiye Devriminin Acil Sorunları) ve MLSPB yapılanmaları ortaya çıkar. Bunlar sözüm ona herkesi THKP-C'yi inkar etmekle suçlayarak, THKP-C'yi sol sapma ve fokocu tarzda yorumlayarak siyasi arenada yer alırlar. Bu gruplar bir anlamda THKP-C düşüncelerini karikatürize eden, onun hangi tarihsel ve siyasal koşullarda nasıl bir mücadele verdiğini anlamayan, Marksizm-Leninizm'in somut koşullarında uygulanmasını bilmeyen kaba, dogmatik bir yaklaşım içersindedirler. Bu nedenledir ki, sağa savrulmaları çok kolay olmuştur. Ne kitlesel olarak, ne de eylemsel düzeyde ciddi bir güç olmayı başaramamış ve sonuçta büyük bir demoralizasyona uğrayarak kendilerini tüketmişlerdir.
        Devrimci Gençlik (DY) çevresiyle tanışmamız bu süreçte başlar." [1*]

        "Buraya kadar 'YÇ'de yer alan yazıdaki evrim-devrim aşamaları kavrayışındaki hataları, karışıklıkları ve THKP-C çizgisinden nasıl bir kopuşu içerdiğini kısaca ortaya koyduk. THKP-C'nin en açık belirlemelerini bile olağanüstü bir çabayla karmakarışık eden 'YÇ' deki yazı, son bölümünde hiçbir kaynağa atıf yapmaksızın 'Acil'e 'eleştiri' yöneltmeye kalkışmıştır. 'Eleştiri'nin anlamsızlığı fazlaca önemli de değildir. Ama buna neden 'gerek' duyulduğu da anlaşılmalıdır.
        Evet, legal bir dergi olan 'YÇ'deki yazıda 'mucidi Acil olan' bir görüş bulunduğu ileri sürülmüş ve bu görüş 'eleştirilmiş'tir. Rivayete göre 'Acil'de, evrim ve devrim aşamalarının çalışma tarzı iç içe geçtiği için evrim ve devrim aşamaları iç içe geçermiş diye bir 'görüş' bulunuyormuş! Böylece aynı zamanda milli kriz de yaratılmış olunduğu bir 'görüş' olarak ortaya çıkmaktadır.
        'Türkiye Devriminin Acil Sorunları-I' adıyla 1975 yılında illegal olarak yayınlanan ve kısaca 'Acil' olarak bilinen broşürümüzde ve hatta başka broşürlerimizde böyle bir rivayeti doğru çıkarabilecek bir beyan bulmak olanaksızdır. Nitekim bu gerçeklik bilindiği için herhangi bir atıf yapılmamıştır.
        Öyleyse böyle rivayetler ileri sürmenin anlamı nedir?
        Kendilerinin 'gerekçeler'ini kesinkes bilemiyoruz. Ancak eski 'DY' geleneğinden gelme olduklarından, 'engin ve zengin" deneyimleri olması olasıdır. 'DY'nin çok iyi bildiği gibi, TDAS-I broşürü -konuyla sınırlı söylersek- emperyalizmin bunalım dönemleri ile milli kriz ilişkisinin her türlü revizyonist ve oportünist tahrifatlara karşı geniş ve ayrıntılı bir açımlanmasını içerir. Ve revizyonizme ve oportünizme karşı ideolojik mücadelede her zaman TDAS-I'in THKP-C çizgisini benimseyenler için önemli bir kaynak oluşturduğunu söyleyebiliriz. (Sanırız 'mucid'likten de kastedilen bu olmalıdır.) TDAS-I böyle bir niteliği, içeriğinin bilimsel verilere dayalı bilimsel bir inceleme olmasından dolayı kazanmıştır. Ve doğal olarak bilim ve bilimsel gerçekler herhangi bir kişi ya da grubun özel mülkü olamaz. Ama 'DY' taraftarlarına sürekli olarak herşeyin kendilerinden oluştuğunu, herşeyi kendilerinin bildiğini, popüler dille söylersek 'en büyük' olduklarını söylemekte ya da böyle bir imaj vermekteydi. Bu durumda bilimsel gerçeklerin bilinmesi 'amaç'a ters düşeceği için çeşitli 'rivayet' ve 'tahrifatlar'a yönelerek, TDAS-I'e ve dolayısıyla örgütümüze karşı bir içgüdüsel tepki oluşturmak, önyargılar yaratmak peşinde koşmuştu. 'DY' nin sözde kabul eder göründüğü Politikleşmiş Askeri Savaş Stratejisi'ni özde ve pratikte nasıl reddettiğinin nesnel ölçütü ancak TDAS-I'de bulunabilinirdi.
        İşte tarihsel gerçekler bunlardır. Bu durumda ve bu amaçlarla hareket edildiğinde, ister istemez kaynak göstermeksizin ileri-geri konuşmak, rivayetler ileri sürmek pekâlâ mümkündür. Zaten TDAS-I illegal bir yayındır ve her yerde, örneğin gazete bayilerinde bulunmaz. İllegal bir yayınla legal basında polemiğe girmek ise oldukça 'kullanışlı' bir 'yol' olarak görünebilir. Tabi bunun Marksizm-Leninizmle nasıl bağdaştırılacağı yapanların sorunudur. Elbette herkesin legal olanaklardan yararlanmaya hakkı vardır. Hiç kimseye legal olanakları hangi amaçlarla kullanacağını bizler söyleyemeyiz.
        Evet, TDAS-I'de de, diğer yazılarımızda da açıkça ortaya koyduğumuz gibi evrim ve devrim aşamalarının tespiti, doğrudan devrimci mücadelenin sürdürülüş tarzına ilişkin veriler sağlar, sonuçlar doğurur. Evrim ya da devrim aşamasında olunmasına bağlı olarak devrimci örgüt çalışma tarzını ve örgütlenme anlayışını biçimlendirir. Bu nedenledir ki Mahir yoldaş, 'Kesintisiz Devrim II-IIIde, konu başlığı olarak 'Evrim-Devrim Aşamaları ve Çalışma Tarzı'nı seçmiştir.
        Ama bunlar ayrıdır, evrim-devrim aşamaları, çalışma tarzı iç içe geçtiği için evrim-devrim aşamaları iç içe geçtiği ileri sürülüyor demek ayrıdır.
        Mahir yoldaşın açıkça ortaya koyduğu gibi, evrim ve devrim aşamalarının belirlenmesi ne tesadüflere bağlıdır, ne de kişilerin subjektif istemlerine. Evrim ve devrim aşamalarının belirlenmesinde kullanılan ölçüt (emperyalist aşamada) kapitalizmin sürekli ve genel bunalımı ile milli krizdir. Bunların varlığına ya da yokluğuna, sürekli ya da kesikli oluşuna göre bir ülkedeki devrimci mücadele sürecinin evrim ve devrim aşamaları tespit edilir. Ve doğal olarak bu tespitler bir kez yapıldı mıydı, artık sorun içinde bulunulan aşamaya uygun çalışma tarzını ve örgütlenme anlayışını formüle etmek ve pratiğe geçirmek halini alır. Evrim ve devrim aşamalarına ilişkin aynı belirlemeye sahip olan örgütlerin, farklı çalışma tarzına sahip olmaları durumunda, ideolojik tartışmalar her zaman bu son konu üzerinde yoğunlaşır.
        Biz, evrim ve devrim aşamalarının bizim gibi emperyalist hegemonya altındaki ülkelerde iç içe geçtiğini tespit edenlerle, bir başka deyişle bu nesnelliği kabul edenlerle ilişkimizde, her zaman farklılıkların, pratikte çalışma tarzı ve örgütlenme anlayışı düzeyinde ortaya çıktığını dikkate aldık. Sözde Politikleşmiş Askeri Savaş Stratejisi'ni kabul edip, pratikte bundan yan çizenlere, her zaman nesnel gerçeklere uygun olan teorik değerlendirmeye göre hareket etmelerini ya da açıkça 'kopuş'u ortaya koymalarını söylediğimizde, bunları dikkate aldık. İşte bu bağlamda 1977 yılında 'Devrimci' Gençlik dergisi etrafında toplananlara (henüz 'DY'a dönüşmemişken) şunları söyledik:
        'Devrimci' Gençlik oportünizmi Kesintisiz Devrim II-III'deki tüm bu temel tespitleri reddederek Politikleşmiş Askeri Savaş Stratejisi'yle ilgisi olmayan bir çalışma tarzı ve örgütlenme anlayışı savunur.' [2*]
        Gerçeğin ölçütü pratiktir.
        Bu gerçekler ortadayken legal bir dergi olan 'YÇ' deki yazıda rivayet edilenleri anlamak zor olmaktadır. Acaba 'YÇ'deki yazı kendisini 'DY'nin devamı, 'mirası'nın sahibi olarak görmekte ve buna uygun olarak TDAS-I'le 'hesap' görmeye mi kalkışmaktadır? Bunu bilemiyoruz. Ama 'rivayete' dayalı bir 'eleştiri'yaparken bile, insan özenli olmalıdır ki, 'rivayet'i okuyanlar 'gerçek' sansınlar! Bunu yazıda bulmak da olanaksızdır.
        Bir yandan 'Acil'e maledilerek Mahir yoldaşın 'mücadele biçimleri arasındaki bağlantıyı da hiç bir yerde iç içe olarak belirtmemiştir' [3*] diyeceksiniz, sonra da 'bilindiği gibi yeni sömürge ülkelerde ... evrim dönemi çalışma tarzı da belirli bir ağırlık kazanmakta, bu anlamda mücadele biçimleri arasındaki iç içelik sözkonusu olur' [4*] tespiti yapacaksınız. Bu 'olmaz'!
        Evet, TDAS-I'i istedikleri yerde ve zamanda bulabilme olanakları yoktur. Ama rivayete dayalı eleştiri yapmak için bu bile mazeret olamaz. 'DY' nin yıllar önce kullandığı yöntemlerin 'YÇ'de görülmesinin nedenlerini bilemiyoruz, ama doğru yöntemi bulmalarında sayısız yarar vardır."

        "Dünyada bugüne kadar gerçekleşen devrimlere baktığımızda, devrim süreci boyunca her birinin izlediği strateji ve taktiklerin farklı farklı olduğu görülür. Hiçbir devrim, başka bir devrimin aynısı değildir. Farklı devrimler, o devrimlerin gerçekleştiği ülkeye, genel M-L ilkeler ışığında nesnel koşullarının somut tahlilinden kaynaklanan stratejilere ve farklı taktiklere sahiptir.
        Başarıya ulaşmış hiçbir devrim, bir diğerini kopya ederek olmamıştır. Bir başka deyişle, dünya devrim tarihinde şablonculuk kendine yer bulamamıştır." (abç) [5*]

        "Leninizmin dünyanın yarı-sömürge ve sömürge ülkeler için öngördügü devrim teorisi, işçi sınıfının önderliğinde köylü ordusunun halk savaşıyla kırlardan şehirleri kuşatması teorisidir.
        Biz, hiçbir sömürge ve yarı-sömürge ülkenin, kıtanın veya bölgenin Leninizmin bu evrensel ilkesini geçersiz kılabilecek kendine özgü şartlar taşıdığını kabul etmiyoruz.
        Mahalli, tarihi gelenek, görenek veya üretici güçlerin gelişme seviyesi sadece Leninizmin evrensel devrim teorisinin taktiklerine yön verecek unsurlardır. Bu farklılıklar, her ülkenin devrim stratejisinin kendine özgü ara aşamalarının niteliklerini biçimlendirirler." (abç) [6*]

        "Bugün ülkemizde devrim yolunu belirlemede temel bir öneme sahip olan evrim-devrim aşamalarının, bizim ülke koşullarımıza uygun olarak yorumlanması ve yeni-sömürge ülkelerin bir orijinalitesi olan suni dene olgusunu da bu bakış açısıyla ele alıp değerlendirmek zorunludur." (abç) [7*]

        "Devrim tarihi sınıflar mücadelesinin tarihidir. Devrimleri, devrim stratejilerini belirleyen şey, ülkelere özgü nesnel koşullardır." [8*]

        "Tarih (yazılı tarih), sınıf mücadelelerinin tarihidir."

        "Çünkü devrim, sınıfların iradesinden bağımsız olarak ortaya çıkan ve şekillenen belirli nesnel koşullarda gerçekleşir. Bu koşulların varlığı ya da yokluğu esas alınarak, toplumların gelişim ve değişim süreci, evrim ve devrim aşamaları olmak üzere ikiye ayrılır. Ancak bir üretim tarzından diğerine geçiş ve yeni üretim tarzının egemenliği; ancak, eski üretim tarzını ayakta tutan devletin yeni sınıflarca yıkılması ya da devleti ele geçirmesiyle olanaklıdır. Mevcut devlet mekanizmasını parçalayarak yeni üretim ilişkilerini yaratacak olan sınıfların devrimin maddi koşulları üzerinde etken olabilecek iradeleri, aynı zamanda yeni toplumun da inşasını sağlayacaktır. Bu irade ve bunun tespit ettiği strateji doğrultusunda yürütülecek mücadele Marksist devrim teorisinin volanterist (iradeci) yönünü oluşturur. Bu volanterist yanın öznesi proletarya partisidir." (abç) [9*]

        "Marksist devrim teorisi hem determinist hem de volantiristtir (iradecidir). Bu ikili yön diyalektik bir bütün oluşturmaktadır. Devrimin olabilmesi için maddi bir temelin varlığı şarttır. Üretici güçler devrim için gerekli olan (belli bir) seviyede olursa devrim olabilir. Bu anlamda Marksist devrim teorisi, deterministtir. Fakat sadece devrimin zaferi için üretici güçlerin belli bir seviyede olması, objektif şartların olgun olması yetmez. Devrimin zaferi için ihtilâlci insiyatif de gereklidir. Bu anlamda da Marksist devrim teorisi volantiristtir.
        Proletaryanın yönetimi ele geçirebilmesi için, üretim ilişkileri ile üretici güçlerin arasındaki çelişkinin antagonizma kazanması, son haddine ulaşması gerekmektedir. (Devrim kavramı, burada proletarya devrimi veya proletaryanın hegemonyasında demokratik devrim anlamında kullanılmaktadır.) Proletarya, daha doğrusu öncü müfrezesi bu zıtlığı çözümlemek için devrimci sınıfları kendi tarafına çekerek, ileriye fırlar, karşı tarafın baskı ve cebrini devrimci şiddet ile bertaraf edip, eski devlet mekanizmasını parçalayarak, kendi politik hegemonyasını (Sosyalist devrimde proletarya diktatoryasını; demokratik devrimde ise halk diktatoryasını kurar.) kurarak, kendi iktidarına uygun alt yapı düzenlemelerine geçerek, sınıfsız topluma kadar devrimi sürekli kılar...
        Devrim, halkın devrimci girişimiyle -aşağıdan yukarı- mevcut devlet cihazının parçalanarak, politik iktidarın ele geçirilmesi ve bu iktidar aracılığıyla -yukardan aşağıya- daha ileri bir üretim düzeninin örgütlenmesidir." [10*]

        "Varlıklarının toplumsal üretiminde, insanlar, aralarında, zorunlu, kendi iradelerine bağlı olmayan belirli ilişkiler kurarlar; bu üretim ilişkileri, onların maddi üretici güçlerinin belirli bir gelişme derecesine tekabül eder. Bu üretim ilişkilerinin tümü, toplumun iktisadi yapısını, belirli toplumsal bilinç şekillerine tekabül eden bir hukuki ve siyasal üstyapının üzerinde yükseldiği somut temeli oluşturur. Maddi hayatın üretim tarzı, genel olarak toplumsal, siyasal ve entellektüel hayat sürecini koşullandırır. İnsanların varlığını belirleyen şey, bilinçleri değildir; tam tersine, onların bilincini belirleyen, toplumsal varlıklarıdır. Gelişmelerinin belirli bir aşamasında toplumun maddi üretici güçleri, o zamana kadar içinde hareket ettikleri mevcut üretim ilişkilerine, ya da bunların hukuki ifadesinden başka birşey olmayan mülkiyet ilişkilerine ters düşerler. Üretici güçlerin gelişmesinin biçimleri olan bu ilişkiler, onların engelleri haline gelirler. O zaman bir toplumsal devrim çağı başlar. İktisadi temeldeki değişme, kocaman üstyapıyı, büyük ya da az bir hızla altüst eder." [11*]

        "Bunlardan evrim dönemini toplumun istikrarlı ve kararlı bir görünüme sahip olduğu, sınıflar arası ilişkilerin belli yasa ve kurallar içerisinde dengelendiği, yine sınıflar arası çelişkilerin şiddetli çatışmalara yol açacak kadar keskinleşmediği bir süreç olarak nitelendirebiliriz. Bu sürece 'görece bir dinginlik', 'barışçıllık' damgasını vurur." (abç) [12*]
        "Devrim döneminde ise, ne toplumsal istikrardan, ne 'dinginlikten', ne de 'barışçıllık'tan söz edilebilir. Devrim döneminde sınıflar arasındaki nispi farklılık gösteren 'denge' durumu bozulmuş, bunun yerini şiddetli çatışmalar almıştır. Yani görece bir 'denge' değil, tam tersine bir dengesizlik söz konusudur." [13*]

        "Marks ve Engels, proletaryanın devrimci mücadelesini evrim ve devrim aşamaları olmak üzere iki aşamada formüle ederler.
        Her iki aşamada da proletaryanın devrimci taktikleri değişiktir...
        Evrim ve devrim aşamalarını belirleyen etkenler nelerdir? Devrim konakları tesadüflere mi bağlıdır? Değildir elbette. Devrimlerin bir yasası vardır. Marks ve Engels devrim aşamasını devrimci buhrana bağlamaktadırlar. (Proletaryanın bilinç ve örgüt seviyesinin de devrim için yeterli olması şarttır.)
        Devrimci bunalım kavramı uzun süre Marks ve Engels'de açık ve net bir kavram niteliğine sahip olamamıştır. Devrimci bunalım kavramının bu bulanık durumundan dolayı, Marks ve Engels 1848 ihtilâllerinde yanılmışlardır.
        Bilimsel sosyalizmde devrimci buhran programı, ekonomik buhran, sosyal buhran, siyasi buhran ve sürekli buhran gibi çeşitli unsurları ihtiva etmektedir.
        Yukarda da belirttiğimiz gibi, bilimsel sosyalizmde bu buhranlar teorisi, Kapital'e kadar oldukça bulanıktır. Marks ve Engels, Manifesto'da 'Dönem dönem ortaya çıkamalarıyla burjuva toplumunun varlığını her an daha büyük tehlikeye düşüren ticari buhranları anmak yeter' demektedirler. Bu ekonomik buhranlar, her defasında tehlikesi daha da artan, burjuva ekonomisinin hayatının sonuna kadar devam edecek olan kalp krizleridir. Bu buhranlar aynı zamanda sosyal buhranları da yaratırlar. Fakat bir devrimin olabilmesi için bu iki buhranın varlığı yetmez; devrimin objektif şartının olgun olabilmesi için, ekonomik buhranın yanında, sosyal bunalımın derinleşmesi ve burjuva yönetimini alaşağı etmeyi sağlayacak politik buhranın varolması şarttır. (Böyle bir politik bunranın olması da, sosyal bunalımın derinleşmesi ve ekonomik bunalımın varlığına bağlıdır.)
        Eğer bu üç bunalım bu şekilde son haddine ulaşmazsa, devrim olamaz. (Devrim için, devrimin objektif şartının olgunlaşması şarttır.)" [14*]

        "Toplum, sınıflardan oluşmaktadır ve toplumdaki her sınıf, üretimin belirlediği üretim ilişkileri içinde hareket halindedir. Toplumdaki her sınıfın hareketi birbirine bağıntılıdır ve bir dengenin oluşması yönünde hareket eder. Toplumdaki her sınıfın hareketi, tüm toplumun canlı organizması içinde toplumun genel hareket dinamiğini oluşturur. Sınıflar arası çelişkiler, toplumun genel hareket yasasını çizerler.
        'Her bir hareket denge yönünde çaba gösterir, bir bütün olarak hareket, her dengeyi ortadan kaldırır.' [15*]
        Toplumda sınıfların bağıntılı hareketi, üretimin gelişme seviyesine uygun düşecek şekilde dengeler oluştururlar, ancak toplumsal hareketin genel dinamiği, bu dengeleri parçalar ve toplum sürekli olarak yeni dengelere ulaşmak yönünde hareket eder. Toplumun genel hareketini çizerken oluşturduğu denge durumlarına, 'barış' dönemleri, ya da evrim dönemleri adı verilir. Toplumların evriminde, toplumsal denge durumları, sınıflar arası çelişmelerin ve sınıflar arası hareketlerin, toplumun genel hareket çizgisine uygun düştükleri zaman vardır. Bu durumlarda toplumun genel hareketinin (ki bu hareketi belirleyen üretici güçlerdir) lokomotifi olan sınıfın çekişi (ya da bu sınıfın hareketi) diğer sınıfların o sınıfa (çekici sınıfa) karşı olan hareketlerine (tepkilerine) üstündür. Toplumsal dengelerin oluştuğu bir toplumda, dengeleri oluşturan temel belirleyici, toplumun genel hareketinin (ki buna toplumun iktisadi evriminin hareketi de diyebiliriz), toplumun hakim sınıfının hareketiyle uygunluk göstermesidir. Aksi durumlarda ise, toplumsal dengeden söz etmek yerine, toplumsal dengesizlikten söz etmek daha doğru olacaktır. Ve bu anlamda olarak da bu tür denge durumlarına 'suni denge' demek yanlış olmayacaktır. Eğer bir toplumda suni dengenin varlığından söz ediyorsak, o toplumdaki genel hareketin hakim sınıfın hareketiyle temel çelişmesinden öte, antagonizmaya varma durumunun olduğunu da ifade ediyoruz demektir.
        Unutulmamalıdır ki, 'her denge ancak bağıntılı ve geçicidir.' [16*]" [17*]

        "Devrimi yaratacak olan koşulları genel olarak bu çerçeve içine oturtabiliriz. Ancak böylesi koşulların var olduğu her yerde ve her zaman bu durum kesinkes devrim ile sonuçlanmayabilir. Dünyanın hiçbir yerinde devrimler kendiliğinden gerçekleşmemiştir. Bir ülkedeki ya da toplumdaki değişim sürecenin hangi noktada olduğunun tespit edilmesi, proletarya partisinin somut görevlerinde, slogan ve taktiklerinde, mücadele yöntemlerinde buna uygun değişiklikler yapılarak toplumsal dönüşümün önünde kitleleri yönlendirmesi devrimci dönüşümde tayin edici olur." [18*]

        "Bir devrim durumu olmadan devrimin mümkün olamayacağı Marksistler için tartışma götürmez bir gerçektir. Ayrıca, her devrim durumu da devrime götürmez. Genel olarak, bir devrim durumunun belirtileri nelerdir? Şu üç önemli belirtiyi ileri sürersek, her halde yanılmış olmayız:
        1) Egemen sınıflar için değişikliğe gitmeden egemenliği sürdürmek mümkün olmazsa; 'üst sınıflar' arasında şu ya da bu biçimde bir buhran, egemen sınıfın politikasında baskı altındaki sınıfların hoşnutsuzluğuna ve parlamasına yolaçacak bir çatlamaya götüren bir buhran ortaya çıkarsa. Bir devrimin olması için, genellikle 'alt sınfların eski biçimde yaşamak istememesi' yeterli değildir. 'Üst sınıfların eski biçimde yaşayamayacak durumda' bulunması da gereklidir.
        2) Baskı altındaki sınıfların sıkıntısı ve ihtiyacı, olağandan daha öteye varmışsa..
        3) Yukardaki nedenlerin bir sonucu olarak, 'barış zamanında' kendilerinin soyulmasına hiç ses çıkarmadan razı olan, ama sıkıntılı zamanlarda hem buhranın her türlü koşullarında, hem de bizzat 'üst sınıflar' tarafından bağımsız tarihi eyleme itilen yığınların etkinliğinde önemli bir artış varsa.
        İradenin dışındaki bu objektif değişiklikler olmaksızın, yalnız tek tek gruplar ve partiler değil, tek tek sınıflar da, genel bir kural olarak, devrim yapamazlar. Bu objektif değişikliklerin hepsine birden devrim durumu denir ... Her devrim durumu, devrim olmasını sağlamaz. Bir devrim ancak, yukarıda belirtilen objektif değişikliklerin yanında subjektif bir değişikliğin de, yani bir buhran döneminde bile itilip düşürülmedikçe hiçbir vakit yıkılmayan eski hükümeti yıkacak (ya da yerinden uzaklaştıracak) kadar güçlü bir devrimci sınıfın devrimci yığın mücadelesi vermeye yetenekli olması halinde çıkabilir." (abç) [19*]

        "YÇ'deki yazıda bu bütünselliğin ortadan kaldırılması, Lenin'in adı geçen yazısındaki devrim durumu tespitinin 'esas olarak ilk iki veriyle' belirlendiğini söylemek 'küçük' bir düzeltmedir. Ama bunun nedeni vardır. Revizyonistler ve oportünistler legal bir dergi olan 'YÇ'yi, 'legal platformlarda' Lenin'in klâsik tanımını öne çıkararak sıkıştırmaktadırlar. Ve özellikle de üçüncü belirti burada özel önem kazanmaktadır. Revizyonistler sormaktadırlar: Madem ülkemizde milli kriz bulunmaktadır, öyleyse 'kitlelerin faaliyetlerinde oldukça büyük bir artış' olması gerekmez mi?
        Oysa sorun milli krizin olgun olup olmamasıyla ilintilidir ve III. bunalım döneminde geri-bıraktırılmış ülkelerdeki suni denge olgusuyla birlikte ele alınmadığı sürece anlaşılamaz. 'YÇ'deki yazı devrim durumu ile devrimci bunalım teorisi arasında bir ilinti bulamadığı için, 'çözüm'ü Lenin'de 'fazlalık' bulmakta aramıştır." [22*]

        "Özetle söylersek, emperyalist hegemonya altındaki bütün geri-bıraktırılmış ülkelerde milli kriz, tam anlamı ile olgunlaşmış olmasa bile mevcuttur. Bu ise devrim durumunun sürekli olarak var olması, evrim ve devrim aşamalarını iç içe girmesi, bir başka deyişle silahlı eylemin objektif şartlarının mevcudiyeti demektir...
        Bu devrimci değerlendirmeye karşı çıkış, sadece ülkemizin pasifistlerine özgü değildir. Emperyalist hegemonya altında olan bütün geri-bıraktırılmış ülkelerin solundaki pasifistlerin şiddetle karşı çıktıkları bir değerlendirmedir bu.
        Meselenin özü de budur. Gerilla savaşına karşı olan (lafta evet deyip de, pratikte karşı olanlar da dahil) bütün geri-bıraktırılmış ülkelerin pasifistleri Lenin'in klâsik tanımına dört elle sarılırlar. Meselenin, zaman ve mekan mefhumlarının ışığında bu devrimci konuş tarzı, onlara göre maceracılıktır, anarşizmdir, fokoculuktur. vs.
        Gerekçe, ülkede Lenin'in klâsik tanımına uygun bir milli kriz mevcut değildir." [23*]

        "İşte, iş işten geçtikten sonra pasifizmin trajik günah çıkarması!"

        "Evrim aşamasının nerede bitip, devrim aşamasının nerede başladığını tespit etmek fiili olarak imkansızdır. Bu durumu kabaca şöyle formüle edebiliriz: Yeni ve yarı sömürge ülkelerde, birincisi, devrim aşaması oldukça uzun bir aşamadır; ikincisi, evrim ve devrim aşamaları iç içe geçmiştir." (abç) [24*]

        "Bu tip ülkelerde (geri-bıraktırılmış ülkelerde) devrim aşaması kısa bir aşama değil, oldukça uzun bir aşamadır. Evrim aşamasının nerede bittiğini, devrim aşamasının ise nerede başladığını tespit etmek fiilen imkansızdır. Her iki aşama iç içe girmiştir."

        "Konumuz itibariyle emperyalizmin 3. bunalım döneminin yeni sömürge ülke koşullarını ele alacağız. Ekonominin temel özelliği kendi kendine yeterli olmayan çarpık kapitalist bir nitelikte olmasıdır. Altyapıdan yoksundur. Geri teknoloji, yetersiz verimlilik, yüksek maliyet ve düşük ücret sonucu iç pazar daralır. Bu koşullarda egemen sınıflar tarafından sağlanan cılız bir sermaye birikimi zaten yetersiz olduğu gibi, bunun da büyük bir kısmı emperyalist-kapitalist ülkelere akar." [25*]

        "İşbirlikçi tekelci burjuvazinin geliştirdiği kapitalist altyapı, oligarşinin ülkenin her tarafını denetim altına alabilmesini sağlarken, gelişen propaganda araçları da faşist ideolojinin en geniş bir biçimde kitlelere yayılarak onların şartlanmasını da beraberinde getirmiştir." (abç) [26*]

        "Kapitalist pazarın genişlemesi ve toplumsal üretimin artmasıyla, eski sömürgecilik dönemi ve yeni dönemdeki koşulların kıyaslanması nispi refah kavramının içeriğini oluşturur. Buradaki nispilik, görece bir anlamdadır." (abç) [27*]

        "Kısaca özetlediğimiz bu yeni-sömürgecilik metodu, bir yandan emperyalizmin ülkeye iyice yerleşmesi (yani emperyalizmin sadece dışsal bir olgu değil, aynı zamanda içsel bir olgu haline gelmesi) sonucunu doğururken, öte yandan geri-bıraktırılmış ülkelerde, geçmiş dönemlere kıyasla, izafi olarak -feodalizmin etkin olduğu, eski-sömürgecilik dönemine kıyasla- belli ölçülerde pazarın genişlemesine paralel olarak toplumsal üretim ve nispi refahı artırmıştır." [28*]

        "Bu yönetim (oligarşik yönetim kastediliyor-KC) devleti faşist ilkelere göre yukardan aşağıya şekillendirmiştir. Bu tür faşizmi klasik Hitler, Mussolini vb. faşizmlerine biçimsel olarak benzetemeyiz. Bu ancak yeni sömürgecilik ve emperyalizmin üçüncü bunalım dönemi esprisi içinde kavranabilecek olan sömürge tipi faşizmdir." (abç) [31*]