İşçi kardeşler,
Birliğimizin kuruluş programında şöyle diyorduk: "Batı Avrupa'yı, Atlantiğin öte yakasındaki köleliği sürdürmek ve yaygınlaştırmak üzere rezil bir haçlı seferine paldır-küldür girmekten koruyan egemen sınıfların dirayetleri değil, İngiltere'nin çalışan sınıflarının bu canice çılgınlığa karşı yiğitçe direnmeleri olmuştur." Atlantiğin her iki yakasında yükselen işçi sınıfı hareketini belirsiz bir süre için geri püskürtmek sonucunu verecek bir savaşı durdurmak sırası şimdi size gelmiştir.
Birleşik Devletler'i apar-topar İngiltere ile bir savaşa sokmak telaşı içinde olan Avrupalı güçlerin varolduklarını (sayfa 187) söylememize gerek yok. Ticaret istatistiklerine şöyle bir gözatmak bile, iç savaşın terazinin kefesini aniden öte yana eğmesiyle, Rusya'nın hammadde ihracatının -ve Rusya'nın bundan başka ihraç edecek bir şeyi yoktur- Amerikan rekabeti karşısında geri çekilmekte olduğunu görmek için yeterlidir. Amerikalı yarıcıları birer kılıç haline getirmek, cumhuriyetçi devlet adamlarınızın, bilgelikleriyle, özel danışman olarak seçtikleri bu despotik gücü, yaklaşmakta olan iflastan tam da zamanında kurtarmak olurdu. Ama, şu ya da bu hükümetin belirli çıkarları bir yana, hızla büyüyen uluslararası işbirliğimizi bir yoketme savaşına dönüştürmek, bizi ezenlerin genel çıkarları gereği değil midir?
Yeniden başkanlığa seçilişi dolayısıyla Bay Lincoln'a yaptığımız bir kutlama çağrısında, Amerikan bağımsızlık savaşı orta sınıfın ilerlemesi için nasıl önemli olduysa, Amerikan iç savaşının da işçi sınıfının ilerlemesi için o kadar önemli olacağına inandığımızı ifade ettik. Ve, gerçekten de, anti-köleci savaşın zaferle sonuçlanması işçi sınıfının tarihinde yeni bir çığır açmıştır. Bizzat Birleşik Devletler'de, eski partilerinizin ve bunların profesyonel siyasetçilerinin kötü gözle baktıkları bağımsız bir işçi sınıfı hareketi, gözlerini yaşama o tarihten itibaren açmıştır. Ürün verebilmesi için yıllarca süren bir barış gereklidir. Ezilmesi için ise, Birleşik Devletler ile İngiltere arasında bir savaş gerekir.
İç savaşın bunun ardından gelen elle dokunulur sonucu, elbet, Amerikan işçisinin durumunun kötüleşmesi oldu. Birleşik Devletler'de, Avrupa'da olduğu gibi, korkunç bir ulusal borç kabusu işçi sınıfının omuzlarına binmek üzere elden ele dolaştı. Devlet adamlarınızdan birisi, zorunlu geçim araçlarının fiyatlarının 1860'tan bu yana %78 arttığını, oysa hünersiz işçi ücretinin yalnızca %50, hünerli işçi ücretinin de %60 arttığını söylüyor. "Dilencilik, Amerika'da, artık, nüfustan daha hızlı büyüyor" diye yakınıyor.
Dahası, çalışan sınıfların sefaleti ile, finans aristokratlarının, Shoddy-aristokratlarının[90] ve savaşın doğurduğu benzer mikropların yeni-moda lüksü birbirlerine hiç yakışmıyorlardı. Ama bütün bunlara karşın, iç savaş, köleleri serbest (sayfa 188) bırakmasıyla ve bunun sonucu sizin kendi sınıf hareketinize verdiği manevi hızla bunu telafi etti. Yüce bir amaçla kutsanmamış büyük bir toplumsal zorunluluk olmayan Eski Dünya türünden bir ikinci savaş, kölenin zincirlerini parçalayacağı yerde, özgür emekçiyi zincire vuracaktır. Ardında bıraktığı birikmiş sefalet, kapitalistlerinize, işçi sınıfının yürekli ve haklı özlemlerini düzenli bir ordunun ruhsuz kılıcıyla derhal kesip atma güdüsünü ve araçlarını sağlayacaktır.
Şu halde, işçi sınıfının nihayet tarih sahnesine artık bağımlı hizmetkarlar olarak değil de, kendi sorumluluğunun bilincinde ve sözde-efendileri savaş diye bağırırken, barış diye dayatabilen bağımsız bir güç olarak çıktığını bütün dünyaya tanıtlamak, bu şanlı görev, size düşüyor. (sayfa 189)
Londra, 12 Mayıs 1869
Address to the National Labour
Union of the United States
başlığı ile bildiri olarak
1869'da Londra'da yayımlanmıştır
[89] Bu Çağrı, Marks tarafından kaleme alınmış ve Genel Konseyin 11 Mayıs tarihli toplantısında, İngiltere ile ABD arasında 1869 ilkyazında çıkma olasılığı bulunan savaşa ilişkin olarak, gene kendisi tarafından okunmuştur. Marks, ABD Cumhuriyetçi Partisinin önderleri tarafından İngiltere'ye karşı başlatılan savaş hazırlıklarını açıklamakta ve işçileri barışı korumak için mücadeleye çağırmaktadır. İşçi sınıfının ulusal ve uluslararası planda bağımsız bir siyasal güç olarak hareket etmesini istemektedir. Genel Konseyde oybirliği ile kabul edilen Çağrı, bildiri biçiminde ve birkaç gazete ve dergide yayınlanmıştır.
Ulusal İşçi Birliği, Ağustos 1866'da, Baltimore'da yapılan kongrede, Amerikan işçi hareketinin önde gelen kişilerinden William Sylvis'in etkin yardımlarıyla kuruldu. Kurulduğu ilk günden itibaren Uluslararası İşçi Brliğini destekledi ve 1870'te de ona katılma kararı aldı. Ama bu karar yaşama geçirilemedi. Ulusal İşçi Birliğinin önderleri, çok geçmeden, banka sistemini kaldırmayı ve devletin ucuz kredi sağlamasını amaçlayan ütopik para reformu projelerine kapıldılar. 1870-71'de, işçi sendikaları İşçi Birliğinden ayrıldılar ve 1872'de de Birliğin varlığı fiilen son buldu. Eksikliklerine karşın, bu Birlik, işçi örgütlerininbağımsız bir politika gütmeleri konusunda, zenci işçilerle beyaz işçiler arasında dayanışmanın sağlanması konusunda ve sekiz saatlik işgünü ve çalışan kadınların hakları konusunda önemli bir rol oynamıştır. -187.
[90] Shoddy-aristokratlar. - İç savaş sayesinde kısa zamanda zenginleşen kimseler için kullanılan bir Amerikan deyimi. -188.
