Popülist Söylem Üzerine
     Bir Kez Daha

        "Bilindiği gibi Türkiye Solu'nda uzun yıllar revizyonizm, pratiğe ışık tutmayan entellektüel tahlilleri, kuyrukçu çalışma tarzı ve iğrenç ilişkileri ile etkin ve yönlendirici unsur olmuştur.
        1961 Anayasası'nın oluşturduğu sınırlı demokratik haklar, bu akıma hiçbir tarihsel dönemde olmayan maddi bir ortam yaratmıştır.
        Devrimci hareket, devrimci-milliyetçi bir rotanın peşine takılarak, onun himayesinde entellektüel planda yıllar önce sosyalizmin ustaları tarafından yazılmış, çizilmiş ve her biri, belli bir devrimci pratiğin ürünü olan siyasi tahliller, yerli 'teorisyenler' tarafından adaptasyonlarla, teori yeniden keşfedildi (!). Yıllar ülkedeki devrimci mücadeleye ilişkin 'nereden ve nasıl başlanmalıdır?' sorusuna açıklık getirecek somuta ilişkin hiçbir şey yazılmadan geçti. Kitap ve broşür çıkarma (ticaretle karışık) başlı başına bir eylem haline geldi.
        Yetişen genç devrimci kuşaklar da bu ortamda, bu ortamın ilişkileri içinde sosyalist gıdalarını aldılar."

        "Bugün, ülkemizde, revizyonizmin etkinliğini çeşitli alanlarda görmek mümkündür. Mesela, sosyalist aydınlar için ayrı seksen sayfalık bir aylık dergi, 'orta seviyede' olanlar için haftalık onaltı sayfalık bir dergi, işçi ve köylü kitleleri için de bir kitle gazetesi çıkarma, revizyonist bir yayın politikasının ifadesinden başka birşey değildir.
        Emperyalizmin işgali altında olan, dolayısıyla halk savaşının zorunlu bir durak olduğu ülkelerde sosyalistlerin temel mücadele metodları, politikleşmiş askeri savaş metodudur. Bu metodu, temel metod olarak alanların devrimci yayın politikası bu olamaz.
        Bu yayın politikası, halk savaşına yan çizen, dergicilik ve gazeteciliği temel alan revizyonistlerin politikasıdır. Bu yayın politikasının temeli, dergi etrafında örgütlenme düşüncesine dayanır. Büyük şehirlerde yayınlanan bir dergi etrafında örgütlenme ve bunun aracılığıyla parti örgütlenmesine geçme, revizyonist bir örgütlenme anlayışıdır. Kırlardan şehirlere doğru bir rota takip edecek olan halk savaşının zorunlu durak olduğu ülkelerde devrimcilerin örgütlenmesi bu şekilde olamaz!
        Ayrıca bu yayın politikası, çeşitli bakımlardan yanlıştır.
        Bir kere, kitleler, kitle organı, vs. ile bilinçlenmezler. Kitleler, savaş içinde, pratik içinde öncünün yakacağı kıvılcımla bilinçlenirler, örgütlenirler. Devrimci yayın politikasında böyle uydurma bir kitle organı anlayışı yoktur.
        İkinci olarak, entelektüele ayrı dergi, işçiye köylüye ayrı dergi, devrimci bir anlayışın ürünü değildir. Bu olsa olsa, emekçi kitlelerine yukardan bakan aydın düşüncesinin ürünü olabilir. Mesela, işçilere hitap eden Iskra'da sosyalizmin en karmaşık meseleleri rahatlıkla tartışma konusu yapılmıştır."

        "'FRANSIZCA' konuşma imkanı oluşturmak için 'ALMANCA' hitap etmek zorunda kalan 'Lenin almancasının' Bay Somer tarafından nasıl 'KUŞDİLİ' yorumuna tabi tutulduğunu açıklığa kavuşturduk herhalde. (Bilindiği gibi Marksist literatürde, Almanca konuşmak, örgütlenme ve subjektivizmi hazırlama; Fransızca konuşma ise hücuma geçmek ve ayaklanma anlamında kullanılır.)"

        "Son olarak, pek az anlaşılmış olan Marks'ın aktarmalar konusunda uyguladığı yöntem üzerine birkaç söz söylemek isterim. Yalnızca bir olayın anlatıldığı ya da açıklandığı durumlarda, diyelim ki, İngiliz Mavi kitaplarından yapılan aktarmalar, kuşkusuz yalnız belgesel kanıt işini görürler. Oysa, başka iktisatçıların teorik görüşlerinin alındığı yerlerde durum böyle değildir. Burada, aktarmanın amacı, ekonomik bir fikrin, gelişme süreci içinde ilk kez ne zaman ve kimin tarafından açık ve seçik bir biçimde ortaya konduğunu belirtmektir. Burada tek kaygı, sözkonusu ekonomik kavramın, bilim tarihi yönünden bir değer taşıması ve zamanın ekonomik durumunun azçok uygun bir biçimde teorik bir ifadesi olmasıdır. Yoksa, bu kavramın, yazarın görüş açısından, hala mutlak ya da nispi bir geçerliliğe sahip olması, ya da bütünüyle tarihe karışmış bulunması sözkonusu değildir. Demek ki, bu aktarmalar, yalnızca metne eklenilen devamlı bir yorum, iktisat biliminin tarihinden alınan bir yorum oluyor ve ekonomi teorisindeki önemli ilerlemelerin tarihleri ile bu ilerlemeleri sağlayanları saptıyor. Ve bu, o güne kadar tarihçileri, ancak kariyeristlerin özelliği olan cehalet eğilimleriyle sivrilmiş bulunan bir bilim için pek gerekliydi." [*]

        "Bence bu Türkiye solunda 'teori bataklığı' diye bir olgu var...
        Biraz geçmişin ve günümüzün bu gerçeğinin bize saldığı korkuyla olacak, 'bulaşmayalım' dedik. Zaten bulaşmaya gerek yoktu ki: Türkiye'nin bugünkü sorunları (ihtiyaçları) ortaya konur. Bunlara doğru (temsil etmeye adaylığını ilan ettiğin menfaatler doğrultusunda ve gerçekçi) çözümler üretme çerçevesinde tartışmak ve ortak hedefler bulmak o kadar zor bir iş değil ki. Nasılsa ideolojik, maddi, sınıfsal vb. yumurta küfelerimiz yok, bizim dışımızdakiler gibi (teorik olarak böyle yani!)... Neyse, olmadı. 24 Eylül Mecidiyeköy toplantısında bilmem kaçıncı kez kanıtladığı gibi, 'ötün bakalım, ideolojik tutumunuz ne, geçmişle nasıl hesaplaşıyorsunuz, devrim, sosyalizm gibi konularda ne düşünüyorsunuz, neye emperyalizm lafı etmiyorsunuz, niye sosyalist kimliği atıyorsunuz?' gibi sorulardan kaçış yok. Bu, Türkiye için sahte sorun mudur bilmem ama, bizim solcuların gerçeği bu galiba. Bülent Forta'nın dediği gibi başka köy de yok (ulan var mı yoksa?.. Neyse...)" ("Doç. Dr." Ahmet Çakmak, Yeniden, Sayı: 5, s: 26, Ekim 1995)

        "DUYURU
        Grup Ekin Ankara Merkez Kapalı Cezaevi'nde tutuklu bulunan elemanları İhsan Cibelak ile birlikte 'yargılanacağı' salonda özgürlük türküleri söyleyecek...
        GELİN BİRLİKTE SÖYLEYELİM
        Tarih: 14 Nisan 1994
        Yer: Ankara DGM
        Saat: 14.00
        Salon görevlileri sorun çıkarabilir... ALDIRMAYIN! (Giriş ücretsizdir)"

        "Aynı biçimde bir başka karikatürize etme olayını Özgür Gelecek dergisinde görmek mümkündür. Özellikle bu derginin özenle koruması gereken bazı değerleri, popülist bir söylem kullanma eğilimi nedeniyle, nasıl bozabileceklerini İbrahim Kaypakkaya'nın kişiliğinde ortaya koymalarına bakmakla anlamak olanaklıdır.
        'İbrahim diyor ki'li yazılarıyla İbrahim Kaypakkaya'nın devrimci saygınlığı popülizme kurban edilebilmektedir. Aynı popülizmi, yine İ. Kaypakkaya'nın şahsında, bu kez de resimli-romanda kullanmakta sakınca görmemişlerdir.
        İster adına 'resim' diyelim, ister 'çizgi', sonal olarak İbrahim Kaypakkaya' yı dinsel bir kişiliğe büründürebilmektedir. İ. Kaypakkaya'nın, bir 'ruh' ya da 'hayalet' gibi algılanması ya da algılatılması ona yapılabilecek en büyük haksızlıktır. Hele ki, aşağıdaki resimlerdeki konuşmalarda olduğu gibi, bir yerde 'İbrahim yoldaş' olurken, diğer yerde 'kasketli genç' oluvermesi popülizmin nerelere kadar uzanabileceğinin somut ifadesi olmaktadır."