Sevgili Fidel Arkadaş,
       
      Latin Amerikalılar Dayanışma Örgütü Konferansının bittiği şu anda kabul edilen kararlara ve kapanış konuşmana bütünüyle katıldığımı belirtmek ve Brezilya Komünist Partisi Yürütme Kurulu ile de bağlarımı kestiğimi bildirmek için sana yazmayı zorunlu buluyorum. Bu görevi Havana'da yazdığım bu mektupla yerine getiriyorum. Hiç bir zaman vazgeçmeyeceğim komünistliğim, konferansın düzenleme komitesi kurulunun çağrısını reddetmeme elvermiyordu. Delege olarak değil de çağrılı olarak konferansı izledim.
      Biliyorum ki B.K.P. Yürütme Kurulu, O.L.A.S.'a karşıdır, hatta bu tavrını mart kararnamesiyle kamuoyuna açıkladı, o yazıda konferansa katılmayacağını bildiriyordu... Bu konferansa katılışım, devrimciliğimde hiç bir değişiklik yapmayacaktır. Biliyorum bunu.
      Benim devrimci hareket hakkında tutumum biliniyor. 10 Aralık 1966 tarihinde B.K.P. Yürütme Kurulu'na yazdığım bir mektupta bunu belirtmiştim. Kurul'un benim istifamı görüşmemesi ve birkaç ay sonra da "yürütme kurulunun üç toplantısına gelmedim” diye beni görevden alması, üzerinde durulması gereken bir noktadır. Bürokratik toplantılar düzenlemek için büyük gayretkeşliğe düşen, ama kavgayı, devrimci eylemi geliştirmek için parmağını bile oynatmayan garip bir yönetim!
      Küba'da tüm Latin Amerika'nın gerçek devrimcilerinin toplanacağını, orada kendi ortak sorunlarını tartışacaklarını, Birleşik Devletler emperyalizminin genel stratejisine karşı savaş sağlayacak genel bir stratejinin temellerini atacaklarını biliyordum.(...)
      B.K.P.'de ise, 1935 silahlı ayaklanmasını izleyen çeşitli yönetimler, devrimci çizgiyi bırakmışlar ve burjuvazinin ideolojik ve siyasi görüşlerini benimsemişlerdir. (..) Pasifist bir siyasi çalışmayla sadece kentlerde başarı kazanacaklarını umarak köylülüğün devrimdeki rolünü önemsemediler. (...) Yürütme Kurulu silahlı savaştan korkuyor ve tek çıkar yolun silahlı savaşta olduğunu benimseyenlerin eylemlerini köstekleyerek böyle bir savaşın ilkelerini ortaya konmasını önlemeye çalışıyor.
      Yapılması gereken, O.L.A.S. Konferansı sırasında yapıldığı gibi, ideolojik mücadeleyi yoğunlaştırmak ve aynı zamanda devrimci eyleme geçmektir. (...) Marksizm-leninizmi ödünsüz kabul ettirmek ve Brezilya'nın somut koşullarına uymak gereklidir.
      Yürütme Kurulu ile ilişkimin kesilmesinin, Brezilya devrimci hareketinin ideolojik kavgasını derinleştireceğine ve sağ sapık düşüncelerin ve revizyonizmin yıkılmasına yarayacağı kanısındayım.
      Yürütme Kurulu, ertelemekten bir türlü vazgeçmediği bir toplantıda her şeyi çözümlemeyi öneriyor, ama bu toplantı hiçbir şey getirmeyecektir. Yönetici kadro, uzun süredir hiçbirşeyi değiştirmek istemediğini göstertmişti. Zaten...
      Benim seçtiğim yol, kırlarda başlatılacak olan ve böylece benim de kesin olarak Latin Amerika devrimine katılacağım gerilladır.
      Gerilla, bence Brezilya devrimcileri birleştirmek ve halkımızı iktidara getirmek için tek yoldur. Bir komünist olarak, bu davranışımın, hiç olmazsa, bir devrimcinin nasıl bir tutum takınması gerektiğini göstereceğine inanıyorum.
      Proleter selamlar.
       
       
      CARLOS MARİGHELLA
      Havana, 18 Ağustos 1967