"... insanın
müzik duygusunu uyandıran şey, ilkin müziktir; müzikçi olmayan kulak için, en güzel müzik hiç bir anlam taşımaz, bir nesne değildir,
çünkü benim nesnem ancak benim özsel güçlerimden birinin doğrulanması olabilir, öyleyse
benim özsel gücüm öznel yeti olarak kendisi için neyse, o da benim için ancak o olabilir,
çünkü benim için bir nesnenin anlamı (onun ancak kendisine karşılık düşen bir duyu için anlamı
vardır) benim duyumun uzandığı yere kadar uzanır. Toplumsal insanın duyuları, toplumsal-olmayan
insanınkilerden işte bu nedenle başkadırlar; ancak insani özün nesnel olarak açılmış zenginliği sayesindedir ki,
insanın öznel duyma yetisinin zenginliği ilkin ya geliştirilmiş ya da üretilmiştir,
bu sayededir ki, bir kulak müzikçi olur, bir göz biçim güzelliğini görür, kısacası duyular
insani zevke elverişli hale gelir, kendilerini insanın özsel güçleri olarak olurlayan
duyular olurlar...
Demek ki, insani özün nesneleşmesi, kuramsal bakımdan olduğu kadar pratik bakımdan da,
insan duyusunu insani kılmak için olduğu kadar, insan ve doğa özünün tüm zenginliğine karşılık
düşen insani duyuyu yaratmak için de zorunludur."
Karl Marks
|
